ROZDZIAŁ III: Podział szermierki wynikający z wiedzy o mieczu

29)Fechtunek dzieli się na dwie części: rozumienie miecz i jego wykorzystanie. Rozumienie miecza jest pierwszą częścią szermierki, która uczy nas rozumienia miecza w celu dobrego go użycia

30) Miecz jest więc zaostrzoną bronią żelazną, właściwą do obrony na dystansie w którym można bronić się naturalnie i z którego, z pewnym zagrożeniem dla ciała, można atakować

31) Materiałem z którego wykonany jest miecz jest żelazo- materiał obronny; bez wątpienia odkryto że służy lepiej od drewna, które ledwie wystarcza by odbić w bok i uniknąć ran, jakie codziennie jedni zadają drugim.

32) Jego zewnętrzna strona jest zaostrzoną, gdyż gdyby była tępą, nie mogłaby służyć do trzymania przeciwnika na dystans naturalnego ataku

33) Jego przeznaczeniem jest obrona, co głównie oznacza utrzymanie przeciwnika na tyle daleko, by nie mógł mnie zaatakować, który to rodzaj obrony i naturalne ograniczenia, pozwalają by został użyty bez obrażeń ze strony przeciwnika. I w łacinie, jak uczą scholastycy, „bronić się” nie znaczy nic więcej niż „omijać” lub oddalać się od rzeczy która może zranić, jeśli się już kto zanadto do niej zbliżył.

34) Tak słowo „bronić” oznacza i „atakować” i uderzać, co jest ostatecznym i pomocniczym środkiem obrony, w przypadku kiedy przeciwnik dałby radę przejść przez granicę pierwszej obrony i przysunąć się tak, że mógłbym być zagrożony krzywdą od niego, jeśli się o sobie nie zatroszczę; ponieważ przeciwnik przekracza granicę obrony, wchodząc w te należące do ataku, nie jestem więcej zobowiązany do zachowania jakiegokolwiek względu dla zachowania jego życia, jako że on postępuje w moją stronę z jakąkolwiek bronią przeznaczoną by mnie zranić, w dystans z którego sam może mnie dosięgnąć.

35)Z przeznaczenia miecza, którym jest obrona we wspomnianym dystansie, brana jest jego miara.

36)Tak więc miecz powinien być dwa razy tak długi jak ramię, i tak długi jak mój najdłuższy krok, którego długość odpowiada odległości od mojej pachy aż do podbicia stopy

37)Są dwie części miecza: forte i debole. Forte zaczyna się od rękojeści i sięga do połowy ostrza; pozostała część to debole. Forte służy do parowania, debole do uderzania.

38)Krawędź jest prawdziwa i fałszywa. Prawdziwą jest ta, która skierowana jest w dół gdy dłoń spoczywa w naturalnej pozycji, zaś będąca po przeciwnej stronie, od wewnątrz, zwie się fałszywą. Pierwszym ustawieniem, tym, w którym wystawiona jest prawdziwa krawędź, jest terza, która jest pozycją miecza w obronie, zaś innymi, fałszywej krawędzi, są quarta i seconda, będące ustawieniami służącymi nie obronie, a atakowi.

39) Dzielę tylko debole na prawdziwą i fałszywą krawędź, a nie forte, ponieważ te względy nie mają znaczenia w forte, które służy nie innemu celowi niż obrona, i które nic by nie straciło gdyby w ogóle nie miało krawędzi i było cale tępe jak rękojeść, służąca nie tylko uchwytowi miecza, ale również osłanianiu się, głównie głowy, w czasie uderzania.