83) pozostając w gardzie i szukając wąskiej misury, prawe udo z biodrem i stopą skierowane są dokładnie w przód i pochylone w tył po ukośnej linii; i lewe udo z biodrem i stopą skierowane są na lewo, z kolanem zgiętym tak bardzo jak tylko to możliwe, tak że wewnętrzna strona obcasa zrównana jest z czubkiem obcasa prawej stopy.
84) W czasie ataku kolano prawej nogi jest zgięte tak bardzo jak tylko to możliwe,tak że udo i biodro tworzą kąt prosty,zaś w przeciwieństwie do nich lewe udo i biodro są wyciągnięte i tworzą kąt jak najbardziej rozwarty
85) Krokiem nazywamy odległość pomiędzy nogami, tak gdy stoimy jak i podczas ruchu, dostosowaną to ustawienia się w gardzie i szukania misury i do uderzenia; Jeśli chodzi o dystans krok jest albo całkowicie drobny, albo w pół kroku, albo pełnym krokiem, albo wreszcie nadzwyczajnym.
86) Na użytek szermierki nie znam innego kroku który byłby tak dobry jak zwykły, w którym ciało układa się wygodnie i niesione jest dobrze w gardzie, przy szukaniu wąskiej misury przy lekko większym kroku; gdyby chcieć jej szukać mniejszymi krokami podstawa byłaby zbyt wąska i słaba; nie wspierałaby wagi ciała a szermierz byłby wytrącony z równowagi; gdyby , poruszając się kawałek po kawałku, krokami i pół kro zamiast tego czy półkrokami szukał misury i tracąc tempo nie był zdolny do zadania uderzenia przy odpowiedniej prędkości; i jeśli krok jest naprawdę dobrym krokiem, będzie służył poza misurą do przesuwania się, i ustawiania się w gardzie, i do wracania do niej.
87) Krok szermierki będziemy, dla lepszego zrozumienia, nazywać „zbrojnym” czy „wojskowym”, dzieląc go na zwykły i niezwykły. Zwykły to ten w którym pozostaje się w gardzie i szuka wąskiej misury; niezwykłym jest ten, którym rusza się wydłużając krok w przód do uderzenia.
88) Krok, zależnie od pozycji, może być opisany na różne sposoby- w przód, w tył, na boki i ukośnie, i ten z nogami skrzyżowanymi i nie jak i gdy jedna noga porusza się lub obie, i gdy nogi są poruszane by wykonać cały krok, pomniejszyć go lub zmienić pozycję w celu ucieczki ciałem lub uniku.
89) Uważam, że jeśli chodzi o nogi są nie więcej niż dwa sposoby ustawiania i poruszania się. Pierwszym jest ten w którym kto pozostaje w gardzie i szuka wąskiej misury lub jej unika, drugi służy do uderzania.
90) Nie wiem czy postępowanie na boki służy czemu innemu niż temu, by dobrze się pokazać, ukazać swą wrogość i badać siłę przeciwnika; gdy kto ustawia się w gardzie idąc tym krokiem możesz sobie pomóc drobnym i dobrze odmierzonym krokiem, choć według mojego osądu to zwykły krok będzie nadal najwłaściwszy.
91) Jakby nie postąpił ciągle są ci którzy pomagają sobie tym krokiem na bok gdy przeciwnik jest ustawiony po skosie z mieczem ustawionym do zbicia go na zewnątrz, ale dla mnie bardziej korzystnym jest szukanie wąskiej misury natychmiast i po linii prostej, raczej niż gra nie pasująca do reguł. Tak samo ci którzy pomagają sobie w ten sposób przez usuwanie się w tył ciałem gdy ich przeciwnik nadchodzi by uderzyć spotykają go w quarcie czy secondzie, na zewnątrz czy do wewnątrz, zależnie od okazji, mogliby z równym powodzeniem spotkać go, biorąc pod uwagę tempo i misurę quarty i secondy w linii prostej, bez trawersu.
92) Krzyżowanie lewej stopy na prawą stronę przy wykonywaniu inquarty jest bezwartościowe. Może być słabością, gdyż osłabia ciało i skraca ruch prawego ramienia w czasie uderzenia, ze stratą tempo; unik prawą nogą w lewą stronę przeciwnika w celu wykonania inquarty jest również rzeczą zależną od przypadku i bardziej może służyć przyjacielskiej potyczce niż rozstrzygnięciu sporu czy sądu.
93) Passaty nie są dobre, ponieważ przez nie traci się misurę i tempo, gdyż gdy kto rusza lewą nogą w tym samym czasie jego tors i prawa noga i ramię trzymające miecz nie mogą ruszać się z właściwą prędkością, nie bez zagrożenia odpowiedzią.
94) Wycofanie się jest konieczne głównie przy ataku, ponieważ wykonując atak muszę odkryć ciało a gdy znieruchomieję tak zbyt długo, łatwo może się zdarzyć że mój przeciwnik zdoła odpowiedzieć na mój atak.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz